Lisette Maria van Hattem-Jansen

8 oktober 1938 -- 25 augustus 2014

Op maandag 25 augustus 2014 is onze "Grande Dame" Lisette van Hattem na een kort ziekbed overleden.

Hieronder de gedachtenis die Willeke v.d. Vegt uitgesproken heeft tijdens de uitvaartdienst in de Voorhofkerk te Kesteren op zaterdag 30 augustus.

In 1987 deed ik in de zomer vrijwilligerswerk voor STICO op de camping in Ochten. Lisette was daar ook, waarschijnlijk zat ze in 't bestuur. Na een activiteit waarbij we beiden hadden geholpen kwam ze glimlachend en handenwrijvend naar me toe lopen en zei: "Zeg Willeke, wil jij mijn dochter worden ?" Waarop ik antwoordde: "maar natuurlijk Lisette !". Dat was 't begin voor een nieuw toneelstuk, "Terug naar 't land", dat we in 1988 opvoerden.

Lisette was al veel eerder bij de club gekomen. Haar naam komt voor 't eerst voor bij het toneelstuk "De boef van boven" dat in 1978 werd opgevoerd. Vanaf die tijd, dus 36 jaar geleden, was Lisette betrokken bij Castra. Ik heb het even nagekeken, in die jaren heeft ze niet elk jaar gespeeld maar wel heel vaak, ze heeft nog een jaar geregisseerd en ook gesouffleerd en in het totaal is ze bij zo’n 40 toneelstukken van de partij geweest. Voor Castra was Lisette een vaste waarde, als ze "Ja" zei tegen een rol dan stond ze er.

Toen Lisette bij de club kwam was het toneelspelen erg belangrijk, maar de gezellige borrel tot in kleine uurtjes miste ze ook niet graag. Er zijn verhalen bekend dat de groep door de beheerder uit het Dorpshuis werd gezet en daarna verder ging bij Lisette en Hennie thuis. Hennie was door Lisette ook besmet geraakt met het Castra-virus en ging dan op zo'n avond -eigenlijk nacht- nog eieren staan bakken voor de hele groep.

In 1985 was er een culturele uitwisseling en Castra had contact met een Belgische vereniging uit Lier. De voorbereidingen  hadden Lisette en Hennie samen met Sanne en Gerrit Meijer verzorgd. Uit de verhalen heb ik begrepen dat het een speciale ervaring is geweest ook omdat Castra voor het eerst in een echt theater speelde. Daarnaast was het een hele belevenis om een paar dagen met de hele club op reis te zijn, ze hadden het erg gezellig.

Ik heb vaak met haar mogen spelen en veel stukken gezien. Eén van haar mooiste stukken heb ik gemist. In "Lucy’s baby" in 1982 had ze de hoofdrol die ze met veel verve wist neer te zetten, ze speelde een kluizenaarster die zo zuinig was dat ze de theezakjes boven de kachel op een lijntje droogde, om ze daarna opnieuw te gebruiken. Het huis was één grote bende. Ze speelde dus ook rollen die ver van haar af stonden en genoot daar zelf ook enorm van. Jammer dat ik die nou net gemist heb. Hilarisch is ook de rol die ze speelde met een knuffelhondje waarbij zij in de lift stapte en het hondje bleef staan en langs de deur omhoog gesleurd werd. Veel later speelde ze een deftige dame in "Liefde Half om Half" en pas een jaar geleden speelde ze nog de hoofdrol in het stuk "Juttemis" waar ze weer een zonderlinge figuur was. Lisette kon alles spelen, ze kende als eerste haar rol, bij de uitvoering kon je in 't boekje meelezen, ze miste geen woord. Ze was er elke woensdagavond, ze hield zich als één van de weinigen aan de data waarop je je tekst moest kennen. Bij het oefenen wist zij soms beter wat de tegenspeler moest zeggen dan de persoon in kwestie.

En nu moeten we afscheid nemen van de "Grande Dame" van Castra zoals we haar al jaren noemden. Voor Lisette betekende Castra heel veel, maar omgekeerd heeft Lisette minstens zoveel voor Castra  betekend.

Van ons allemaal een diepe buiging, voor wat jij voor Castra, voor ons publiek en voor ons persoonlijk hebt betekend en een laatste roos.

We zullen jouw humor, jouw relativering, jouw fantastische spel en toi-toi-toi zo missen.

Het doek is dicht..... 

Lisette tijdens een repetitie in 2007.